In het eerste jaar vonden we dat naast de kermis in Ronda en Gaucin we ook toch wel wat meer wilden zien van dat Andalucia.
Tenslotte dachten we eerst overal even lelijk was als de Costa maar wat bleek toch anders te zijn...
In Ronda hadden onze nieuwe vrienden op de kermis ( compleet Ronda... ) ons diverse tips gegeven. Een ervan was Olvera. Nooit van gehoord natuurlijk maar ok, we geloofden het en gingen met ons huurautootje op weg...
Olvera bleek een fantastisch mooi dorp te zijn dat als een witte deken over een heuvel lag. Met helemaal bovenop de top een Ruine en een gigantische kerk. Mooi foto moment dus voor ons tourist....
Vanaf ver denk je wel dat je even.... naar boven gaat.... Dat blijkt toch niet helemaal zo makkelijk te zijn.. Allereerst worden de straatjes smaller naarmate je meer bij de top komt en om het nog moeilijker te maken steeds meer eenrichtingsverkeer..... De lokale mensen weten natuurlijk hoe ze moeten rijden maar de gemiddelde tourist niet dus....
Na dus enkele malen weer afgedaald te zijn uiteindelijk maar de auto geparkeerd en besloten om ff te voet verder te gaan..
En alweer ga je als tourist in de fout.... Het blijkt dus waarom er niemand op straat is.... het is hartje zomer en 40 + graden en dat is dus geen pretje om een heuvel te beklimmen....
Maar goed, uiteindelijk na een laatste steile trap komen we boven aan bij een groot plein bij de kathedraal. Die blijkt gesloten te zijn.......
Ok geen nood, we bezoeken de ruine...... eeeh ?... maar waar is daar de ingang van ?
na het hele plein een rondje gemaakt te hebben roepen enkele oude mannen ( die zitten standaard in elk dorp op het plein.... ) naar ons iets dat wij natuurlijk niet verstaan.... Na wat heen en weer met ons woordenboekje blijkt dat we bij huisnummer 10 moeten aanbellen om op de ruine te komen...
Twijfelend bellen we aan en iemand doet open die ons naar binnen laat.... Hij wijst dat we rechtdoor moeten.... nog steeds geen idee of we goed gaan lopen we langs de keuken waar oma de aardappelen zit te schillen vanwaar we in een gangetje komen met de lege kratten en zo waar een trap naar boven gaat...
En ja hoor we zijn op de ruine van Olvera aangekomen. En de moeite waard, fantastisch uitzicht van hier. Later zakken we weer af naar de keuken.... en zeggen dag !!! waarop iemand komt om de deur te openen. We geven hem wat pesetas waarop die man goeddunkend knikt, duidelijk blij mee dus :-)
Een jaar of 10 later ben ik weer terug in Olvera en ontdek dat ze nu een echte ingang gemaakt hebben naar de Ruine. stukken makkelijker maar de charme van vroeger is natuurlijk er van af :-)