Er is niemand in Andalusië die niet direct of indirect te maken heeft met de crisis.
Zo ook wij dus. Er is bijvoorbeeld een tante die op een klein dorpje wonen . Zij werkte altijd bij de lokale bakker en haar echtgenoot werkte bij een cement fabriek die bij het dorp was gebouwd ten tijde van de gigantische toptijd voor de Spaanse bouw.
In die tijd werd er van het gehele Europeese Cement verbruik een 80 % enkel alleen in Spanje verbruikt waarvan een dikke 65 % enkel in Andalusië. Die getallen zeggen eigenlijk al genoeg. Zwaar overdreven dus.. Onmogelijk dus... Maar toch dacht men TOEN dat het normaal was.
In ieder geval, het is bekend, de crisis kwam in de bouw in Spanje en de droom was over. De Fabriek produceerde steeds minder en meer en meer mensen in het dorp raakte werkeloos. Sommige vertrokken en sommige bleven achter. De bakker verkocht minder en de tante raakte haar werk kwijt.
Haar echtgenoot werkte wel nog steeds bij de lokale fabriek, dus geen probleem. Er waren regelmatig ontslagrondes maar hij mocht steeds blijven. Waarom bleek later. Zijn moeder gaf bij elke gelegenheid aan de directeur cadeau's om zo die zijn gunst te krijgen om haar zoon te ontzien.
Aangezien die moeder naast allerlei cadeau's zelfs hele Spaanse hammen gaf mocht hij dus blijven. Dus weer geen probleem ... Mijn opmerkingen hierover zeiden ze dat dit heel normaal was, dus.... Andalucia blijkt het dus handig te zijn om contacten te hebben.....
Maar de crisis is zo groot dat ook die directeur kon vertrekken en de fabriek dus exit was... Ook de oom kon het dus nu vergeten. Paniek ? Nee hoor, tot mijn verbazing bleven ze er gelaten onder toen ze het vertelden.
En o ja, onlangs waren er zware overstromingen in het dorp en het water was ook bij hun huis door de voordeur naar binnen gekomen om er achter weer uit te komen..... totaal verwoesting dus. Paniek ?. nee hoor, helemaal niet.
Nu was het 6 januari en dan is het allergrootste kinderfeest in Andalusie, Drie Koningen. Wij waren er en zij kwamen natuurlijk op bezoek met een gigantisch groot cadeau die ze hadden gekocht voor ons zoontje.. Want het was tenslotte Drie Koningen..
Ik als niet Andalusier voelde me ongemakkelijk. tenslotte wist ik hoe moeilijk ze het hadden en het cadeau was heus niet goedkoop geweest. Voorzichtig aangegeven dat het niet had gehoeven zo een groot cadeau vooral gezien hun situatie. Maar och zeiden ze "jullie zoontje hoeft er niet onder te lijden dat het ons minder gaat en het is toch drie koningen !! " Om er vervolgens achter te zeggen "och wij redden ons wel".
En het bleek ook zo te zijn, via via hadden ze alweer een baantje geregeld.... zwart dat wel maar ook dat is "normaal" in Andalucia ... ( ander verhaal ) en dus inderdaad, ze redden zich wel.
De Andalusier blijkt toch een meester te zijn in overleven en relativeren. Eigenlijk best wel onder de indruk van.
bron foto : elpais