In het begin kwam ik bij mijn nieuwe schoonfamilie over de vloer en er werd natuurlijk van mij verwacht dat ik daar dus ook kwam eten.
Ik kwam er de eerste keer aan als lange Nederlander... 1.92 mtr schrokken ze zich duidelijk een hoedje.... getuige het verschrikt omhoog kijken van de hele familie die niet boven de 1,50 mtr uit komt...
In ieder geval ik mocht ( moest ) aanschuiven aan de keukentafel. Schoonmoeder had gekookt voor mij...
Er werd me een grote kom salade voorgezet waar ik een hele week genoeg aan zou hebben.... Verder helemaal niets.... Dit bleek normaal te zijn dat men eerst een salade eet en dan doorgaat voor de tweede ronde
Halverwege kreeg ik waarempel nog wat meer te eten... een berg friet waar een Nederlandse familiezak Friet U tegen moest zeggen en daarbij een stuk of 6 gepaneerde lappen vlees....
Oei !, dat krijg ik nooit op dacht ik... Echter aangezien de hele familie aan de keuken tafel zat zonder eten en naar mij vriendelijk lachtte kon ik niks anders dan pogen uit fatsoen mijn bordje leeg te eten...
Blijven lachen en maar naar binnen schuiven.....
en schoonmoeder bleef maar gebaren maken of ik meer wilde....
Later bleek dat men altijd teveel maakt omdat te weinig eten voor je gast onbeleefd is... en wat teveel is eet men toch gewoon later ?
Aangezien ik als Nederlander dacht... bordje leeg eten... had de Spaanse familie het gevoel van "wat kan die eten!!! "en bleef nieuwe aanvoer aanbieden aangezien de gast uit Nederland schijnbaar honger heeft....
Hoe 2 culturen toch zo kunnen verschillen op dit gebied.